Rond het begin van de jaartelling had de leeuw een veel grotere verspreiding dan nu. Door gerichte jacht en het verdwijnen van leefgebied en natuurlijke prooi is hij uit het grootste deel hiervan verdwenen. De afgelopen 20 jaar is het aantal leeuwen met 30 tot 50% afgenomen. Een relatief nieuwe bedreiging is de jacht op leeuwen om zijn skelet in traditionele Aziatische medicijnen te verwerken.

Grote katachtigen zoals de tijger, de leeuw, de jaguar en de luipaard staan bovenaan de voedselketen. Dat betekent dat ze zich voeden met kleinere dieren die lager in de voedselketen staan. Zo bewaren ze een gezond evenwicht in de natuur. Ze houden bijvoorbeeld de populaties grazers fit door de zwakke en zieke dieren als eerste te eten. Zo voorkomen ze dat de kuddes te groot worden waardoor er overbegrazing zou zijn en andere dieren in de knel komen.

De leeuw is naast de tijger de allergrootste kat. De mannetjes zijn met hun grote bos manen een indrukwekkende verschijning. Leeuwen staan bovenaan de voedselketen in hun leefomgeving; of dat nou de graslanden, de woestijn, of open bossen zijn. Ze hebben een cruciale taak in het gebalanceerd houden van de hoeveelheid herbivoren zoals zebra’s en gnoes, die weer invloed hebben op de bossen en graslanden.  

Leeuwen zijn de enige katachtigen die langdurig in familiegroepen leven. Meestal bestaat een groep uit een stuk of vijf verwante vrouwtjes, hun jongen en een volwassen man. Een groep bezet een eigen territorium dat door het mannetje tegen rivalen wordt bewaakt. Soms komt het tot directe confrontatie met een mannetje van buitenaf. Als de leeuw verliest, neemt het nieuwe mannetje het jachtgebied en de leeuwinnen over. De leeuwinnen jagen vaak gezamenlijk op een prooi waarbij ze tactisch te werk gaan met drijvers en hinderlagen. Een mannetjesleeuw heeft per dag zo’n 7 kilo vlees nodig, een vrouwtje ongeveer 5 kilo.