Al vijf jaar lang is het op het eiland aan de oostkust van Afrika veel droger dan normaal. “Het zuiden heeft altijd al periodes van droogte gekend, maar wat er nu gebeurt is veel heftiger,” legt Simon uit. “Er valt nauwelijks regen, de aarde verandert in stof en door tiomenas (zandstormen) wordt alle vruchtbare grond weggevaagd.” Zelfs de cactussen die Malagassiërs normaal eten in tijden van voedseltekort drogen uit. En in sommige gebieden is er ook nog eens te weinig drinkwater.

“Madagaskar is ontzettend kwetsbaar voor extreem weer,” legt Simon uit. “De laatste jaren zijn de droogseizoenen nog droger, en zijn er in het regenseizoen juist meer tropische stormen.” Helaas heeft Madagaskar door jaren van boskap geen buffer meer. Dat maakt de impact van de droogte nog groter.

“Op Madagaskar leven ontzettend veel prachtige soorten planten en dieren die je nergens anders op de wereld kunt vinden,” vertelt Simon. “Veel van die dieren, zoals lemuren en de tomaatkikker, leven maar in één klein stukje bos of water. Als dat stukje verdwijnt, gaan waterdieren dood en moeten vogels, reptielen en maki’s vluchten naar plekken waar ze eigenlijk niet thuishoren of niet genoeg voedsel kunnen vinden.”

“Een van de manieren om iets aan dit probleem te doen, is om de oorspronkelijke natuur van Madagaskar te herstellen,” vertelt Simon. “Het bos fungeert namelijk als een soort spons. Bomen verdampen water, waardoor het weer wat vaker gaat regenen.” Met zijn stichting Zazamalala plant Simon wel 100 verschillende soorten bomen op het eiland. “Dat zijn allemaal inheemse bomen, die van oorsprong op Madagaskar voorkomen, en waarvan bedreigde dieren de blaadjes lekker vinden.” Verder geeft hij voorlichting op scholen over het bos. “Als we jonge kinderen leren waarom de natuur zo belangrijk is, dan zullen zij er in de toekomst beter voor zorgen.”