Het einde van de winter: lange dagen en hongerige ijsberen
Het is weer de tijd van het jaar: ijsbeermoeders verlaten hun veilige sneeuwhol en hun jongen zetten hun eerste stappen in de wijde, witte wereld. Ze hebben een natuurlijke goede timing, na maanden van volledige duisternis lengen de dagen weer snel en worden de eerste jonge robben geboren op het zee-ijs. En jonge robben zijn de favoriete voedselbron van de ijsberen!
De moederberen zijn hongerig, in het najaar maakten ze hun sneeuwhol en tussen kerst en nieuwjaar werden hun welpjes geboren. Al die tijd hebben deze vrouwtjes niets gegeten. De jonge beertjes (vaak tweelingen) groeien inmiddels als kool, en moederbeer is al de helft van haar gewicht verloren de afgelopen maanden.
Ook al worden nu volop jonge robben geboren, toch is het voor de ijsberen niet makkelijk om voedsel te vinden. De beren zijn afhankelijk van het zee-ijs: hierop worden de robben geboren en zo kunnen de ijsberen makkelijk op ze jagen. Afgelopen maart is het zee-ijsmaximum van afgelopen winter gemeten: iets meer dan 15 miljoen km2. Normaal is dat 15,6 miljoen km2. In september 2019 werd het op één na kleinste ijsoppervlak ooit gemeten: iets meer dan 4,1 miljoen km2, terwijl dit normaal gesproken 6,3 miljoen km2 is na de zomer. In de winters vriest de Noordpool nog steeds dicht, maar in de zomer smelt het ijs steeds sneller en eerder. Slecht nieuws voor de hongerige ijsberen dus; zij hebben maar weinig tijd om op robben te jagen voordat het ijs is weggesmolten.
IJsbeeronderzoek
Ieder jaar doen het Noors Polair Instituut (NPI) en WWF in april onderzoek naar de ijsbeerpopulaties. Jaar na jaar worden de ijsberen geteld, zo ontstaat een steeds beter beeld hoe de ijsbeerpopulatie is opgebouwd, krijgen we beter inzicht in hoe ze zich aanpassen aan hun veranderende leefomgeving, en kunnen we sneller en beter maatregelen treffen om ze te beschermen. Dit jaar moeten de onderzoekers thuis blijven, het coronavirus legt het dagelijks leven in veel landen stil, zelfs in het afgelegen Noordpoolgebied. Er mag niet gereisd worden, en het onderzoek moet het doen zonder gegevens van 2020.
Volg een ijsbeer
Dat is natuurlijk jammer, maar we kunnen het zee-ijs blijven meten met satellieten, en ijsberen blijven volgen dankzij hun zenders. Deze ijsberen kregen tijdens het onderzoek van vorig jaar een satellietzender, en deze werken nog steeds. Zo kunnen we toch in de gaten houden hoe het met deze dieren gaat, hoe ze omgaan met het smeltende zee-ijs en welke afstanden ze afleggen.
Wist je dat jij de ijsberen ook kunt volgen? Neem maar eens een kijkje op deze site.
Blijf op de hoogte
Ontvang inspiratie, acties, duurzame tips en het laatste natuurnieuws van WWF in je mail én krijg 10% korting in onze duurzame webshop (inschrijven mag vanaf 16 jaar, korting is van toepassing op hele assortiment met uitzondering van Bosje Bomen en alle boeken).