Vliegende tijgers

Weer tijgers op Kazachse bodem

Daar zijn ze! Het is maar goed dat we het open veldje in de bush nat gemaakt hebben, er vliegt nog steeds veel stof omhoog door de wieken van de helikopter. De meegereisde delegatie van de overheid van Kazachstan stapt uit. Robert en Jurjen van Stichting Leeuw, die de twee Siberische tijgers heeft gedoneerd, helpen de kratten met de tijgers uit de helikopter te halen en vast te maken aan de kleine opening in het hek. De minister heeft de eer om de schuif van het krat te openen. Nog een beetje dizzy van de lange reis stappen de tijgers een voor een naar buiten, de grote omheinde kooi in! Na een gescheiden quarantaine van 21 dagen mogen ze samen een groot omheind gebied in. Een ruimte vol met struikgewas, nieuwe geluiden, geuren en verrassingen, de natuurlijke habitat van tijgers die hier lang geleden ook ronddwaalden. Maar meer dan 70 jaar geleden werd de laatste wilde tijger in Kazachstan geschoten en stierf de Kaspische tijger uit.

Ruimte voor tijgers

De minister vertelt dat tijgers nog steeds een belangrijke rol spelen in verhalen en tradities van het land. Tijgers prijken ook nu nog op veel officiële emblemen! De overheid en de mensen van Kazachstan wilden graag weer tijgers in het wild terug hebben. De regering heeft flink geïnvesteerd om het gebied weer veilig en geschikt te maken. Hij is blij en dankbaar dat deze twee tijgers nu in Kazachstan zijn gearriveerd en spreekt de hoop uit dat er spoedig jongen zullen zijn.

Het team hier staat klaar om de moeder te helpen haar welpen op te laten groeien als wilde tijgers; vrijwel geen contact met mensen, zelf leren jagen in dit goed beschermde gebied. En dan, als ze volwassen zijn, kunnen ze de vrijheid van het Reservaat in. Dan heeft Kazachstan weer haar eigen tijgers in het wild!

Voorbereidingen

Al meer dan zeven jaar werkt WWF samen met het Reservaat om het gebied geschikt te maken voor tijgers. Wachtposten zijn gebouwd, de rangers hebben trainingen en uitrusting gekregen, stukken rivierbos zijn hersteld en het aantal wilde zwijnen, het belangrijkste prooidier van tijgers, is behoorlijk toegenomen. Zelfs Afghaanse edelherten en wilde ezels zijn naar het Reservaat teruggebracht!

Veel van dit werk wordt gedaan in samenwerking met de mensen die in vijf kleine dorpen ver buiten het Reservaat wonen. Vooral de kinderen van de natuurclub zijn enthousiast nu ze veel geleerd hebben over de natuur. Maar het is natuurlijk ook spannend, tijgers in de bush een paar uur rijden verderop. Maar er zijn hier ook altijd wolven geweest. Je moest altijd al goed opletten als je in de bush bent. Het is te hopen dat er over een poos steeds meer mensen op bezoek komen om een glimp van een tijger op te vangen. Zij blijven dan in het dorp overnachten en dat levert weer wat inkomsten op. Want in deze afgelegen streek zijn niet heel veel mogelijkheden om een inkomen te verwerven.

Nederlands tintje

De twee tijgers zijn als jongen naar Stichting Leeuw op Hoederdaell in Nederland gebracht vanuit Duitsland en Italië waar ze in gevangenschap waren geboren. De medewerkers van Stichting Leeuw hebben hen enorm goed verzorgd, maar ze zijn nooit zelfstandig in het wild geweest. Terwijl ze hun nieuwe grote gebied verkennen proberen wij ons voor te stellen wat ze van hun nieuwe thuis vinden. Het is hier heet in de zomer en bitterkoud in de winter. Maar het zijn Siberische tijgers, zij zouden dat goed moeten aankunnen, net als de Siberische tijgers in het verre oosten.

Hier in Kazachstan hebben deze twee tijgers een nieuwe plek en veel ruimte! Want om tijgers van uitsterven te behoeden kunnen we niet alleen volstaan met hen te beschermen waar ze nu nog zijn, maar moeten we ook nieuwe geschikte gebieden voor hen klaarmaken.