Het onderzoek is gedaan door het Wetenschappelijk Comité voor Antarctisch Onderzoek (SCAR) en ondersteund door zowel WWF als het Centre de Synthèse et d’Analyse sur la Biodiversité. Er zijn gegevens verzameld van dertien Antarctische roofdieren, waaronder vijf pinguïnsoorten, die vervolgens werden geanalyseerd. Andere roofdieren die werden meegenomen in het onderzoek waren onder andere bultruggen, Zuidelijke zeeolifanten en rondzwervende albatrossen. De resultaten van het onderzoek helpen bij het in stand houden van al bestaande beschermde gebieden en ze helpen bij het kunnen identificeren van nieuwe gebieden waar bescherming hard nodig is. Dit terwijl er ook wordt gewerkt aan een netwerk van beschermde zeegebieden in de wateren rondom Antarctica.
Meer kennis leidt tot betere bescherming
Rod Downie, poolexpert bij WWF: “Op Antarctica leven pinguïns in de frontlinie van de klimaatcrisis. We moeten weten welke gebieden het belangrijkste zijn voor wilde dieren, zodat we ze kunnen beschermen tegen huidige maar ook toekomstige bedreigingen. Dieren zoeken plekken op waar ze eten kunnen vinden en keren hier later ook naar terug. Door het nagaan van de routes van deze iconische diersoort, kunnen we de juiste gebieden vinden die nodig zijn voor betere bescherming. Hoe meer we weten over pinguïns en andere Antarctische diersoorten, hoe beter we ze kunnen blijven beschermen.”
Uitdagende omstandigheden
Deze diersoorten onderzoeken was in het verleden niet altijd even makkelijk voor wetenschappers. Het enorm uitgestrekte en afgelegen leefgebied van de pinguïns in combinatie met de soms meedogenloze weersomstandigheden was zeker een uitdaging voor onderzoekers. Gelukkig hebben SCAR en WWF een innovatieve oplossing voor dit probleem gevonden door te werken met per satelliet verkregen volggegevens van vogels en zeezoogdieren.
4000 sporen
Het onderzoeksproject is op een grote schaal uitgevoerd: meer dan 4000 individuele dierensporen afkomstig van 17 roofdiersoorten werden verzameld door meer dan 70 wetenschappers vanuit 12 nationale Antarctische programma’s en dit allemaal gedurende twee decennia. Wetenschappers gaan nu kijken naar hoe deze voor wilde dieren belangrijke gebieden zullen veranderen tijdens de huidige klimaatcrisis en hoe we daar de beschermingsmaatregelen op kunnen aanpassen.
