De overheden in die landen hebben in het kader van Europese afspraken al honderden miljoenen euro’s gestoken in herstel van populaties bedreigde trekvissoorten, zoals de zalm, elft en de fint. Een groot deel van de inspanningen bestaat uit het opruimen of beter toegankelijk maken van stuwen, dammen en waterkrachtcentrales voor trekvissen. Alleen in Duitsland wordt voor de Rijn tot 2027 ruim 600 miljoen euro geïnvesteerd, zodat de vissen weer tussen zee en hun paaiplaatsen in de rivier kunnen migreren.
Vrije doorgang
Maar ondanks de jarenlange inspanningen stagneert de groei van trekvispopulaties en blijft deze op een te laag niveau. Nederland zet sinds dit jaar de Haringvlietsluizen geregeld op een kier, zodat trekvissen de laatste hindernis tussen rivier en zee kunnen nemen. Maar om trekvissen echt een vrije doorgang te geven, zijn afspraken over visserij aan beide kanten van de sluizen ook cruciaal. Op dit moment vindt er in het Haringvlietgebied fuiken-, staand want- en sleepnetvisserij plaats.
Vissen die rond de Haringvlietsluizen in de zoet-zoutwaterovergang verblijven, worden daardoor aanzienlijk verstoord of per ongeluk gevangen. De 24 natuurbeschermings- en sportvisserijorganisaties vragen daarom uit voorzorg om een ruime zone rond de Haringvlietsluizen met een verbod op fuiken-, staand want- en sleepnetvisserij. Zij hebben vandaag een brandbrief met deze oproep aangeboden aan de Vaste Kamercommissie van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit.
Rainer Hagemeyer, van het zalmherstelprogramma Der Atlantische Lachs: 'Sinds de jaren ’90 van de vorige eeuw werken wij in Duitsland intensief aan zalmherstelprogramma’s in de Wupper (zijtak van de Rijn). Om dit tot een succes te maken is het nodig dat zalmen een vrije doorgang vinden van de Noordzee naar de paaigronden stroomopwaarts en niet in vissersnetten belanden rond de Haringvlietdam.'
Haringvliet: monding Rijn en Maas
Het Haringvliet is van oudsher de monding van de Rijn en de Maas. Vóór de aanleg van de Deltawerken was dit het belangrijkste in- en uittrekpunt van migrerende vissen tussen de Noordzee en de Rijn en de Maas. De populaties trekvissen in de rivieren zijn in de vorige eeuw door de bouw van hindernissen, vervuiling, kanalisatie en overbevissing ingestort en soorten als de steur zijn zelfs geheel uit onze wateren verdwenen.
De bouw van de Haringvlietdam in 1971 blokkeerde de trekroute voor trekvissen helemaal. Die situatie is de afgelopen decennia sterk verbeterd. Het water is veel schoner, visserij is sterk afgenomen en de rivierroute wordt beter toegankelijk.
Stephan Spahn, Deutscher Angelfischerverband: 'Maar al deze inspanningen kunnen voor trekvissen teniet worden gedaan als die rond de Haringvlietsluizen in een net belanden. Natuur en visserij kunnen prima samen gaan, maar op deze kwetsbare plek is bescherming nodig voor trekvissen. Met de brandbrief roepen wij namens 24 natuurbeschermings- en sportvisserijorganisaties de Nederlandse overheid daarom op om een ruime beschermingszone in te stellen rond de Haringvlietdam.'
De brandbrief is ondertekend door de volgende organisaties:
- Deutscher Angelfischerverband e.V.
- European Anglers Alliance
- Wanderfische ohne Grenzen - NASF Deutschland e.V
- World Fish Migration Foundation
- European Rivers Network
- Der Atlantische Lachs e.V.
- Wanderfische Baden-Württemberg GmbH
- Bund für Umwelt und Naturschutz Deutschland
- Deutscher Naturschutzring
- WWF Schweiz
- Schweizerischer Fischereiverband
- Alsace Nature France
- Bundesverband Bürgerinitiativen Umweltschutz e.V.
- WWF Deutschland
- Aqua Viva Schweiz
- Association Saumon-Rhin France
- Fischereiverband Nordrhein-Westfalen e.V.
- Verband Hessischer Fischer e.V.
- Landesfischereiverband Baden-Württemberg e.V.
- Stiftung Wasserlauf
- Naturschutzbund Deutschland e.V.
- Landesverband Westfälischer Angelfischer e.V.
- Landesfischereiverband Westfalen und Lippe e.V.
- Rheinischer Fischereiverband von 1880 e.V.
