Ik ben opgegroeid in de bruisende metropool Jakarta in Indonesië, een stad vol mensen en vervuiling. In dit drukke bestaan was ik op zoek naar iets, maar ik wist niet zo goed wat. Tot ik als kind in een nabijgelegen dorp aan de rand van de rijstvelden belandde. Ik zat op een klein bruggetje boven de rivier, met mijn lunchtrommel op mijn schoot, luisterend naar de kikkers. En toen wist ik het; dit is mijn ‘habitat’, mijn toevluchtsoord weg van de stadsdrukte.

Zoveel mogelijk in en bij de zee

Mijn vader werkte bij de marine en nam ons gezin vaak mee naar de zee toen ik jong was. Diezelfde nachten kon ik vaak niet goed slapen, omdat mijn huid verbrand was van de zon. Mijn moeder vroeg me meerdere keren uit de zee te komen om mezelf in te smeren met zonnebrand, maar mij kreeg je met geen enkele mogelijkheid uit de zee. Mijn liefde voor de zee bleef groeien en groeien. De jaren verstreken en ik was nog altijd in of bij de zee te vinden.

Ik herinner me nog een bijzonder avontuur op een van de kleine eilanden in Biak, aan de noordkust van Papoea. Het was een donkere nacht, met een sterke wind. De lokale bewoners vertelden ons: “Als de kokospalmen de andere kant op staan door de wind, ga dan niet varen!” Met slechts een paar mensen aan boord van een kleine boot, trotseerden we de woeste golven tijdens de hevige storm. Een reis die normaal anderhalf uur zou duren, duurde nu vier uur. Toen we veilig aan land kwamen, knielden mijn collega’s op het zand, in ongeloof dat we het hadden overleefd. En ondanks dat de zee ook zeer gevaarlijke kanten kent, ben ik nog steeds altijd actief in het behoud van mariene ecosystemen. Ik doe dat zonder enige angst, spijt of het gevoel van opgeven. De enige angst is eigenlijk meer een zorg: angst om de gezondheid van de zee, want die holt op veel plekken achteruit.

Bijna 20 jaar WWF

Ik ben inmiddels bijna 60 jaar oud en werk al 17 jaar bij WWF, waarvan de eerste vier jaar bij WWF-Indonesië, vervolgens bijna 12 jaar bij WWF-Maleisië en nu alweer bijna twee jaar bij WWF-Nederland. Al die tijd ben ik trouw gebleven aan mijn passie: de zee en alles wat daarin leeft en nu ben ik Koraaldriehoek Coördinator.

Koraaldriehoek

De Koraaldriehoek wordt qua biodiversiteit ook wel de Amazone van de zee genoemd, met wel drie keer meer zeeoppervlak (5,8 miljoen vierkante kilometer!) dan landoppervlak. Kun je je voorstellen hoeveel zeedieren dit gebied hun thuis noemen? De diversiteit van het zeeleven is hier ongeëvenaard groot en het behoud van deze ecosystemen is essentieel, niet alleen voor alle dier- en plantensoorten, maar ook voor miljoenen mensen die afhankelijk zijn van de zee voor hun voedsel en inkomsten, door bijvoorbeeld vissen, zeewier kweken of inkomsten uit toerisme.