Sophie Lanfear / Silverback/Netflix

A day in the life of...

Tekst: Dina Diek

#Nature

Melanie Lancaster

Leeftijd: 41

Beroep: Bioloog & Expert Arctische Diersoorten bij WWF

Werkplek: Verschillende locaties op de Noord- en Zuidpool

20 juli: Arctic beauty

Vandaag start mijn nieuwe expeditie in het Canadese Noordpoolgebied. Ons onderzoekskamp ligt direct aan de oever van Tremblay Sound, een prachtige afgelegen baai waar duizenden narwallen graag hun zomer doorbrengen. Waarom deze arctische tandwalvis, ook wel ‘zee-eenhoorn’ genoemd, het hier zo fijn vindt, dat weten we niet precies. Ik geef ze in ieder geval groot gelijk!

We verblijven hier met zo’n 20 man, om samen drie weken lang in de vrieskou onderzoek te doen naar het lokale ecosysteem. We meten onder andere de kwaliteit van het zeewater en voorzien verschillende dieren van satellietzenders. De waardevolle informatie die we met de trackers verkrijgen gebruiken wetenschappers en de lokale en inheemse bevolking om te begrijpen wat de narwal en zijn prooi in de zomer naar deze plek brengt. Zo kunnen we hen en andere arctische diersoorten in de toekomst beter beschermen tegen mogelijke verstoringen.

Het is fysiek uitdagend maar lonend werk, waar je een goede uitrusting voor nodig hebt. Naast nekwarmers en wandelschoenen maken we gebruik van drysuits die je drooghouden in het ijskoude water. Verder moet ik sterke knopen kunnen maken, boten besturen, met drones vliegen en het gedrag van de dieren goed kunnen interpreteren. Omdat je hier naast narwallen ook ijsberen vindt, staan er dag en nacht twee mensen van ons team op de wacht. Je weet natuurlijk nooit wat er kan gebeuren...

27 juli: Omsingeld!

Al na een week in het kamp heb ik een ijsbeer gezien! Heel vroeg in de ochtend werd ik wakker van stemmen, dus ik besloot mijn tent uit te stappen om te zien wat er aan de hand was. Ik zag ze gelijk: drie witte stippen op iets minder dan een kilometer afstand. Het bleken een moeder ijsbeer en twee bijna volgroeide welpen te zijn. Later deze ochtend stond ik zelf op wacht. Ik scande de omgeving toen ik opeens een grote mannelijke ijsbeer in mijn verrekijker zag verschijnen! Deze stond vlak naast de rivier waar we een paar dagen geleden nog in hebben gezwommen. Terwijl we zijn kant op keken, hoorden we opeens een keiharde brul vanuit de tegenovergestelde richting . Er kwamen nog twee beren aanlopen; we waren omsingeld!

De beren waren duidelijk geïnteresseerd in ons kamp. Mijn hart ging tekeer, maar gelukkig waren er genoeg ervaren mensen aanwezig. Toch trokken de beren zich pas terug toen we een waarschuwingsschot afvuurden.

Terwijl de beren hun reis vervolgden, kwam ik langzaam weer op adem. Wat had deze vlaag van activiteit en interesse in ons kamp veroorzaakt? We concludeerden dat het zee-ijs in de baai aan het opbreken moet zijn. Fijn! Want dat betekent dat de narwallen waarschijnlijk ook snel hun weg naar de baai zullen vinden. Fingers crossed!Zoeken naar narwhallen.jpg

 

"De natuur geeft mij energie. Zelfs op één plek kun je nog elke dag iets nieuws zien."

28 Juli: Daar zijn ze

Om 2:45 vannacht tikte iemand op mijn tent. “De narwallen zijn hier!” fluisterde mijn kampgenoot. Ik stak mijn hoofd uit de tent en keek uit over het water. Honderden narwallen lagen verspreid over de breedte van de baai – een gezicht dat ik haast niet kon geloven en nooit meer zal vergeten. En dit zijn ze nog lang niet allemaal: Ik schat dat er de komende uren nog ongeveer 4.000 narwallen de baai in zullen zwemmen.

4 augustus: Geslaagde missie

Sinds vorige week hebben we (gelukkig) geen ijsbeer meer gezien, al zijn we nog altijd alert. De narwallen vormen inmiddels juist een vertrouwd beeld in dit indrukwekkende landschap. Ze zwemmen rond in groepen, spelen met elkaar en lijken net zo hard te genieten van de noordpoolzon als wij.

Twintig narwallen hebben we tijdens deze expeditie kunnen voorzien van satellietzenders. Met een beetje geluk kunnen we hiermee uitvinden waarom deze plek zo belangrijk is voor ze. Dat is nodig omdat Arctische gebieden door klimaatsverandering verloren kunnen gaan. Het noordpoolgebied is nu nog vrijwel onaangetast door de mens, maar we zullen dringend actie moeten ondernemen om deze plek en de verschillende diersoorten die er leven te behouden.